Bp Marek Szkudło odprawił mszę w rodzinnej parafii w Paprocanach

- Dobrze, że jesteście - powiedział z promiennym uśmiechem biskup Marek Szkudło do rodziny, kolegów z podwórka i klasy, znajomych, duchownych i wszystkich innych przybyłych na jego biskupie prymicje w rodzinnej parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach.

Było to 11 stycznia, w niedzielę Chrztu Pańskiego. - Nie ma lepszej daty, by pierwsze kroki poczynić do źródła - powiedział. - Chrzcielnica już inna niż ta w roku 1952, ale źródło ciągle to samo.

Wśród księży, którzy wzięli udział w tej uroczystości, nie mogło zabraknąć emerytowanego ks. prałata Franciszka Resiaka, który był kiedyś proboszczem paprocańskiej parafii NSPJ, i towarzyszył Markowi Szkudle podczas święceń diakonatu w 1978 r., a 6 stycznia br. – podczas święceń biskupich. - Zapewne jesteś, bo musisz być szczęśliwy. (...) Wyróżniona została także ta parafia paprocka, która w tej krótkiej historii wydała kilku dobrych kapłanów diecezji i zakonowi. Pierwszy był ksiądz Paweł Kontny, kandydat na ołtarze, męczennik, który stanął w obronie godności panieńskiej lędzińskiej dziewczyny, za co odebrał mu życie żołnierz radziecki. Drugim kapłanem z tej parafii jesteś właśnie ty. Jesteś chlubą Paprocan. Ludzie będą pamiętać, że z Paprocan wyszedł biskup.

Ks. prałat Resiak wspomniał ojca biskupa, Ludwika Szkudłę, który był jego kościelnym. Swojemu wychowankowi powiedział na koniec: „_Oczy wszystkich będą odtąd wpatrzone w ciebie. Wszyscy będą patrzeć, jak biskup się zachowa, jaki miał gest, jaki grymas, co powiedział. Będziesz odtąd autorytetem – dla ludzi, dla każdego kapłana. Życzę ci siły w głoszeniu całej prawdy Ewangelii. Żyj długo i szczęśliwie_”.

Bp Marek Szkudło jest 2. biskupem z Tychów, po bp. Pawle Latusku (1910-1973), który był biskupem pomocniczym najpierw gnieźnieńskim, potem wrocławskim