Andrzej Maria Marczewski spocznie na Powązkach w Warszawie

Andrzej Maria Marczewski nie żyje. Jego śmierć była dla wszystkich jak grom z jasnego nieba. Wielka to strata dla kultury. Zmarł 24 listopada 2020, przeżywszy 73 lata.

Urodził się 15 lutego 1947 r. w Warszawie. W 1974 r. skończył reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Niemal przez całe życie był dyrektorem jakiegoś teatru: Dramatycznego w Wałbrzychu, Dramatycznego w Płocku, Rozmaitości w Warszawie, Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie, Teatru Polskiego w Bydgoszczy... Długa jest lista miejsc, w których mocno zaznaczył swoją obecność. Wszędzie oczywiście reżyserował, reżyserował... (przez rok nawet w teatrach dawnej Jugosławii).

W Tychach pojawił się (można to już dziś tak powiedzieć) u schyłku swojego życia - pięknego, barwnego, nierozerwalnie sprzężonego ze sztuką.

1 stycznia 2013 r. został dyrektorem Teatru Małego i do razu mocno zaangażował się w rozwój teatru amatorskiego. Skupił wokół siebie utalentowanych aktorsko tyszan i, łącząc ich czasem z profesjonalnymi aktorami, zaczął tworzyć z ich udziałem niezapomniane przedstawienia, jak na przykład „Betlejem polskie” czy „Przed sklepem jubilera” i wiele innych.

Kiedy w 2016 r. skończyła się jego dyrektorska kadencja, pozostał w Tychach. Miał 69 lat. Zaczął pracować tylko i wyłącznie dla swojego Teatru Karola Wojtyły, który założył w 1981 r. Podkreślał, że to jedyny taki teatr w Polsce. Funkcjonował dzięki grantom z ministerstwa kultury. „Teatr Karola Wojtyły jest sceną podróżującą, na której staramy się pokazywać rzeczy, których w teatrze polskim w tej chwili nie można zobaczyć. Przez całe życie, również w tej kadencji tyskiej, starałem się pokazywać, że sztuka wartościowa jest potrzebna do mądrego funkcjonowania człowieka”, powiedział 28 października 2018 r. podczas premiery swojej kolejnej sztuki pt. „Cela ojca Maksymiliana” - w auli Jana Pawła II w domu parafialnym przy kościele bł. Karoliny, gdzie miesiąc później, 25 listopada, wystawił też „Promieniowanie ojcostwa”.

Od września br. na kanale YouTube można oglądać jego „Jeremiasza”.

Kochał sztuki, w których były mądre słowa. Mówił: „Słowo jest najważniejsze (w Biblii mówi się: na początku było Słowo, czyli Słowo wszystko stworzyło). Fascynująca jest możliwość przywracania słowu jego właściwy wymiar, ponieważ poprzez mądre słowo trafia się do ludzi, którzy jeszcze potrafią słuchać”.

„Mój Teatr pozwala mądrzej żyć i być zawsze wolnym, jest Sztuką Dobra, Piękna i Prawdy oraz Bezwarunkowej Miłości”, pisał i mówił. Uważał też, że sensem Sztuki jest m.in. wspieranie człowieka w rozwoju, pomaganie mu w zachowaniu równowagi psychicznej i fizycznej, wyrażanie jego tęsknoty do życia sensownego, pozytywnego, radosnego. I temu miały służyć jego inscenizacje.

Śp. Andrzej Maria Marczewski spocznie 2 grudnia 2020 w rodzinnym grobie na Powązkach w Warszawie, m,in. obok Matki, której zapiski z powstania warszawskiego niedawno wydał. Publikację rozpoczął osobistym listem do Nieżyjącej, a kończy go tak: "Ważna jest Pointa Życia [uwielbiał duże litery - red.]. I niech się to wypełni. Kocham Cię. Twój Jędruś".

We wtorek, 2 grudnia, o godz. 18 w kościele św. Maksymiliana Kolbe w Tychach mają okazję Go pożegnać tyszanie. Potem wyruszy w ostatnią drogę do miejsca, gdzie wszystko się zaczęło...