Bieruń: Na co dzień artysta tworzy w Pracowni Rzeźby u Wierzby

Rzeźbienie mnie uspokaja. Kiedy zaczynam formować świeżo przywieziony do pracowni pień, najpierw go obserwuję. Drewno szepcze mi co powinienem z niego zrobić. Lubię iść za tym, co podpowiada mi natura. Pęknięcia, dziury czy sęki narzucają kształt i charakter rzeźby, która powstanie - mówi o swojej życiowej pasji Ireneusz Wierzba, który mieszka, tworzy i pracuje w Bieruniu.

Od lat zajmuje się rzeźbieniem w drewnie. Zaczynał od małych figurek, mających nie więcej niż 20-30 cm. Używał wtedy dłuta stolarskiego, żyletek do golenia i kozika. Po latach jego prace urosły do rozmiarów większych niż dorosły człowiek. Teraz używa do rzeźbienia piły spalinowej i toporka.

Jego ulubione tematy to człowiek i natura. W kolekcji Ireneusza Wierzby można znaleźć zwierzęta, szczególnie ptaki, ale jego główne zajęcie to studium człowieka. Jego pasja zdążyła się już dawno przekuć ze zwykłego hobby w prawdziwie profesjonalne zajęcie. Jest autorem sylwetek rycerzy halabardników trzymających straż przy wjeździe do zameczku w Promnicach. Jego prace dotarły także do Krakowa, gdzie zdobią wnętrza "Karczmy Łemkowskiej".

Najbardziej lubi rzeźbić w drewnie z lipy. Jest to przyjemny i łatwy w obróbce materiał. Czasem jednak potrzebuje eksperymentować z innymi gatunkami (promniccy rycerze wykonani są z dębu).

Jeśli rzeźba powstaje na świeżym powietrzu, drewno może być obrabiane wprost po wycięciu z lasu. Jeśli zaś tworzy się w pomieszczeniu, lepiej jest kiedy materiał jest wysuszony. W przeciwnym razie może popękać. Materiał do swoich prac artysta pozyskuje w bardzo prosty sposób. Jeśli ktoś w okolicy planuje wycięcie jakiegoś drzewa podejmuje się tego artysta. W zamian zabiera pień.

Ireneusz Wierzba wśród licznych wyróżnień i nagród ma na koncie I nagrodę i puchar marszałka województwa łódzkiego w trzecim międzynarodowym plenerze rzeźby monumentalnej w Zgierzu. Na co dzień tworzy w wykupionym od gminy Klubie Kultury Karlik, który przemianował na Pracownię Rzeźby u Wierzby. Teraz pan Ireneusz ma kilku uczniów, którym przekazuje tajniki swego kunsztu. Jako swoisty regionalizm swojego zajęcia traktuje rzeźbienie w węglu.